İNTİKAM


Beğenmediğim sonu, siler baştan yazarım.
Twitter: @iremkucukcongar

20 Haziran 2012 Çarşamba

Bu Yazının Tek Suçu: Aklıma Gelen Her Şeyi Yazmam Oldu

            Sustuklarım içimde büyümedi. ben sustuklarımın içinde büyüdüm, komik aslında. Sustum hep... Etrafımı yargılamayı kesip atıyorum zaten kendimi bile yargılayamadım. Ben, benden korktum. nasıl olur diye sormayın olur, hatta bal gibi olur! Aynadaki benin ben olmadığına eminim. Hani demiştim ya yazdıkça kendimi buluyorum, haklıyım. Yazınca içimdeki benin ne hissettiğini anlıyorum. Mükemmeliklerin içindeki tek mükemmelsizliğin neye benzediğini tarif ediyor bana yazılar. ben konuşamadım. O yüzden yazdım zaten. Yani konuşamadığım için yazıyorum... Bir günde beynim de milyonlarca yazı yazan ben sadece birini veya hiç birini dışıma yansıtabiliyorum.. Ve bunlar en kötüleri, en saçmaları. İyiler yok. Olmasın da zaten. O yansıtamadıklarım yalnız benim çünkü. kendi dünyam gibi... Hey! Özür dilerim yalan söyledim. Bana, benim hayatımı vermemişler ki, benim dünyam mı olacak? Ha-ha. Aslında seviyorum ya. Herkes hayatını yaşıyor ben yaşayamıyorum, ne oldu? BEN. Bakın BEN demenin en kötü yolunu buldum. Bencildim ben zaten mutsuzluk diyordum ben hariç herkes de olsun. Şimdi ise herkes de olan mutluluk ben de olsun diyorum. Kendime özgürce Ben diyebilmeyi çoktan unuttum zaten. Yaşayabiliyorum desem bile yetebilir belki. Ama sorsan herkes mutsuz. Tek pollyanna mutluydu zaten bir araba çarptı, felç... hem mutlu olmak amacıyla yaratılmışız, hem de mutlu olanın canını alıyoruz, ne iş? Her şey gibi mutlulukta saçma işte. Tüm yazılarıma konu olan şey nasıl saçma olabilir diye düşünüyorum da, off! Düşünmüyorum aslında gerekte yok hanii. Düşünmeden yaşamayı kendime hedef etmişim ben. Düşünmeden konuş, düşünerek yaz demişim ki. ne düşünmesi yazarken etrafımı duymuyorum ben beynimi mi devreye sokacağım. Yazım yanlışları nasıl oluyor, peki? Word sağ olsun. Çiziyor kırmızıyla sonra düzeltiyorsun işte. Bitti, gitti. Eee, bu yazının duygusu nerede? Benim bildiğim duygu şiirde olur. Soruyorlar mı hiç yazılarda duygu diye? Hayır. Biz bu yazıdan ana düşünce çıkarmalıyız. Ha-ha tuhaf şey. Zaten böyle daldan dala konmaya devam edersem her yazımda, ana düşüncesiz yapacağım blog adını.

2 yorum:

  1. Blogunuzla yeni tanıştım,içinizden geldiği gibi yazdığınız yazılar çok hoş.Özellikle bu yazınızda "Kendime özgürce BEN diyebilmeyi çoktan unuttum zaten. Yaşayabiliyorum desem bile yetebilir belki."cümlesi herşeyi anlatıyor sanırım...sevgiler

    YanıtlaSil

çok farklı bakış açıların var :)