Uzun zamandır hasretim yazı yazmaya. O kadar çok savaş veriyorum ki insanlarla.. Hayattan soyutlayıpta kendime zaman ayıramıyorum yazı yazamıyorum. O kadar karmaşığım ki...
Herkesin arasında kalmak diye bir şey var. Veya da hiç kimse tarafından sevilmemek. Biri çok sevilmekten diğeriyse hiç sevilmemekten kaynaklanan sorunlar. Hiç sevilmediğimi düşünen ben şimdiyse arkadaşlarımın arasında kalıp seçim yapmaya mahkum bırakılıyorum.
Nasıl bir sorun bu çözümsüz.. Ağzımdan çıkan tek bir kelimeyle değişecek insanların hayatı.
Kendi dünyamda yalnız kalmak istiyorum hep. Odama geçip kapımı kilitlemek kulaklığımı takıp yalnız kalmak istiyorum sadece. Ama olmuyor, olamaz da. 15 gün sonra gireceğim bir SBS belası var. Ve ben annemin zoruyla ders çalışmak zorundayım. Yalnız kaldığım tek yer artık çalışma masam oldu. Bu durum da beni sadece orada düşünebilmeye teşvik ediyor. Dolasıyla ders çalışmam gereken onca zamanı ben sadece düşünerek geçiriyorum. Hayatımı, geleceğimi, yazar olmak istememi, hangi lisede okuyacağımı, ne olacağımı... Kısaca hayatımın geri kalanında ne halt yiyeceğimi düşünerek geçiriyorum.
Evde ders çalışamıyorum diye teyzemlere taşındım. 2-3 hafta önce koşarak döndüm eve. Her şey çok güzeldi, her şey bana göre düzenlenmişti.. Akla gelebilecek her şeye sahiptim ve benden tek beklenen ders çalışmamdı. Çalıştımda günde 500 soru çözdüm, deli gibi tekrar yaptım.. O güne kadar 440'ın altına inmemiştim sınavlarda ve bu ders çalışma temposuyla gidersem de 500 tam puan yapacağımı düşünüyordu herkes. O kapasiteye, o zekaya sahip olduğumdan o kadar eminlerdi ki...
Peki ben ne yaptım? Teyzemlerde kaldığım 1 ay boyunca girdiğim tüm sınavlardan 390 aldım. Herkes üstüme yüklendi. Teyzem oturdu ağladı. Ben de dedim ki olmaz böyle gidiyorum ben. Bu sefer de sensiz ev çok boş dedi. Ben de ''Emin ol seni çok özleyeceğim teyzeciğim. Ama annemsiz olmuyor. Eve dönmeliyim.'' dedim topladım valizimi. Gözü yaşlı teyzeme elveda deyip ayrıldım evden. O an dışarının kokusu değişti sanki. Özgürlük dedim ''olala..'' :) Eski yaşantıma geri döndüm. Eve istediğim saatte gelmeye istediğim gibi süslenmeye, gezmeye, dolaşmaya, eğlenmeye başladım. O hafta hiç ders çalışmadım ama girdiğim sınavdan 445 aldım. Ders çalışarak yapamıyorum ki ben. Derste dinlediğim, sınavdan sınava tekrar ettiğim her şey yetiyorda artıyor bile. Şimdi de hiç takmıyorum liseyi. Hangi liseye gittiğim önemli değil çünkü. Önemli olan, yaz tatili boyunca yazıp yazar olma yolundaki ilk adımımı atmak. Hayallerim var. Ve ne yazıkki hayallerime ders çalışarak ulaşamam. MEB! Senden yaptığın sınavlardan da nefret ediyorum :):):):) sınavdan sonra binanızda yangın çıkarda optikler yanar inş. Geberesiceler. Ne demiş Amerikan replikleri'' tek sorununuz o koca kıçınızı ceylan derisi koltuklardan kaldıramamanız.'' Sevgiler :)
Seni fazla bos biraktim ben anlasilan... iyi,hos,dusunuyorsun.bu kadar cok seyi sorgulayabiliyorsun..zekisin yani kabul ediyorum. evet,düşündüklerini yazıya şahane bir şekilde dokebiliyorsun..ama güzelim...sen Türkiye de yaşıyorsun..ve bu ülkede yetenekli insanlar,eğer kendi güçleri yoksa, hiç bir yere gelemezler..sen o yazdığın kitapları yayınlamak için bu ülkede nasıl bir güce sahip olman gerekiyor biliyor musun? Ayrıca evet sbs hayatinin sonu değil, önünde ki yıllar boyunca,bu sınavda başarısız olsan telafi edebilme Şansın var....yine kendimden biliyorum sevgili kuzenim... simdilerde sbs olan,bizim zamanimizda lgs olan bu sacma ve gereksiz sinava hazirlanirken, calisma masamda gizli gizli sayfalarca gunluk yaziyordum ben..kimse beni sevmiyor,kimse beni anlamiyor, ne anlamsiz sinav cumleleriyle dolduruyordum sayfaları.. sonra sinav geldi çattı. Ben o sinavda babayi aldim.dedim alt tarafi lise lan.. duzu..anadolusu..feni ne farkeder. .fen lisesinde okuyanlarin hepsi bilim adamı mi oluyor... sonra dersanede fen liseli..Anadolu liseli insanlari gördükçe..lan dedim.. benim bunlardan ne farkim var... ee peki neden ben düz lisedeyim... sonra üniversite sınavında onlar bir kastiysa ben 10 kastim... ve universite de 250 kişilik sınıfta tek düz lise mezunu bendim... onlarla ayni seviyede olmama sevinsem mi..yoksa yillar once ki malligima sinirlensem mi bilemedim hic bir zaman... ama anladim ki... once bir yerlere gelmek lazim bu ülkede. .. yazma demiyorum.. yaz... 15 gun sonra hiç durmadan yaz... ama 15 gun boyunca kas.. kas ki... omrun boyunca kendine kizma... ben.. universite sinavina çalışırken son 15 gun kampa almistim kendimi... surekli deneme sinavi cozup.. yanlislarimi.. yapamadiklarimi bulup.. her konuya bakmistim... iyi ki de yapmisim diyorum 10 yil sonra... bunlar sana nasihat degil... biliyosun beni.. ben nasihat sevmem..tavsiye ederim...simdi sana şiddetle tavsiye ediyorum. .15 gun boyunca hayatinin gidisatini degistirmek degistirmek icin.. senden cok daha az zeki insanlarin yaninda kendini ezik hissetmemek icin... en onemli si de basarmak icin 15 gun kas....ayrica... ben seni gayet de cok cok pek cok seviyorum tamam mi!!onu o koca kafana sok sekerim....vee ilk musait oldugun aksam ara beni..;)
YanıtlaSilbanane bee sen ara :D ben kalkıyım de ders çalışıyım valla kötü oldum ha.. :(
YanıtlaSil