Her Şey Bu Korkuyla BaşlaMış..

             Uzun zamandır kimselere söyleyemediğim, en derinlerde sakladığım bir korkum var. o kadar korkuyorum ki bazen nefessiz kalıyorum. yatarken arkamı bir tarafa dönememek gibi bir şey ''arkamda biri varsa?''. korku çok büyük bir korku.. her an felaketle yüz yüze bir yaşantı sunuyor bana. tadına baktıktan sonra kaçıp kurtulmak istemiştim ama mümkün değil. tadı güzel çünkü sadece güzel şeyler yaşatmıyor. etrafımdakilerin gerçek olduğuna dair tek bir kanıtım yok. veya da benim. gerçek miyim? yoksa beynimin bir ürünümü? başka birinin hayali karakteri mi? kimim ben? neyim? bilemem, bilmekte istemem belki de. duyacaklarım, göreceklerim, kanıtlarım korkutuyor çünkü beni. kendimi evreka yanılgısı gibi hissediyorum ayna karşısında. karşındakini gerçek olduğuna inandırma sanatı. o kadar tuhaf ki sorduğum sorulara cevap verince ve kendi yanlışlarımı ortaya çıkarınca evet diyorum ben varım. sonra oturup düşünüyorum... ben verdiğim cevapların doğru olduğuna nasıl inanabiliyorum? kanıtım var mı? yok. yine yok. sonra korkuyorum tabi ya gerçek değilsem? ya şizofren bir beynin ürünüysem. verdiğim tüm cevaplar yalansa ama ben tek bir yalanımı yakaladıysam.. iştee o zaman evreka yanılgısı. kendimi tüm yalanlarıma inandırıyorum... inandığım şeye niçin inanıyorum? tek bir kanıt, tek bir iz olmaksızın en gönülden inandığım şeyin kanıtı nerede? benim içimdeki bu korkunun nedeni de bu işte.. şizofren olma, şizofren bir beynin ürünü olma korkusu. her şey bundan ibaret sanırım.. şizofreni bile... etrafındaki yarattıklarına, veya içindeki yarattıklarının olduğuna öylesine inanıyorsun ki hiç sorunsuz yaşıyorsun.. etrafındakilerin tek bir kanıtı yok oysaki.. hatta hiçbiri yok. nasıl ama? tuhaf çok tuhaf...

Şuan bunu okuyorum...

evreka yanılgısnı ve neye, niçin inandığımı sorgulatan bu kitabın hayatımdaki etkisi büyük olacak sanırım.

henüz başlarındayım fakat çok kazançlı çıkacak gibiyim :)